кле́йшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кле́йшчыца |
кле́йшчыцы |
| Р. |
кле́йшчыцы |
кле́йшчыц |
| Д. |
кле́йшчыцы |
кле́йшчыцам |
| В. |
кле́йшчыцу |
кле́йшчыц |
| Т. |
кле́йшчыцай
кле́йшчыцаю |
кле́йшчыцамі |
| М. |
кле́йшчыцы |
кле́йшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кле́йшчыца ж. клеи́льщица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кле́йшчыца, ‑ы, ж.
Жан. да клейшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клеи́льщица кле́йшчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)