кляймо́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кляймо́ |
кле́ймы
кляймы́ |
| Р. |
кляйма́ |
кле́ймаў |
| Д. |
кляйму́ |
кле́ймам |
| В. |
кляймо́ |
кле́ймы
кляймы́ |
| Т. |
кляймо́м |
кле́ймамі |
| М. |
кляйме́ |
кле́ймах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.
Паставіць клеймы на кім‑, чым‑н. Праклеймаваць тавары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кляймо́, -а́, мн. кле́ймы і (з ліч. 2, 3, 4) кляймы́, кле́ймаў, н.
1. Пячатка, знак, які ставяць, выпальваюць на кім-, чым-н.
К. на кані.
К. на сукне.
2. перан., чаго або якое. Знак, сведчанне чаго-н. (звычайна ганебнага).
К. ганьбы.
3. Прылада, якой кляймуюць.
|| прым. кляймо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кляймо́, ‑а́; мн. кле́ймы (з ліч. 2, 3, 4 кляймы́), кле́ймаў; н.
1. Пячатка, знак, якія ставяцца на вырабах і паказваюць гатунак тавару, назву прадпрыемства і пад. Фабрычнае кляймо. Завадское кляймо. □ Павел сядзеў на нізкім табурэціку і, схіліўшы галаву, разглядаў кляймо фабрыкі на падкладцы капелюша. Шамякін. // Выпалены знак на скуры жывёлы. // Метка, звычайна ў форме літар, выпаленая на целе злачынца (у некаторых дзяржавах і ў Расіі да 1863 года).
2. перан.; чаго або якое. Знак, сведчанне чаго‑н. (звычайна ганебнага). Кляймо забойства. □ Занятак адкладвае на кожнага своеасаблівае кляймо. Бядуля.
3. Прылада, якой кляймуюць.
•••
Каінава кляймо — след злачынства на кім‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)