кле́енне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кле́енне
Р. кле́ення
Д. кле́енню
В. кле́енне
Т. кле́еннем
М. кле́енні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́енне ср. кле́йка ж., кле́ение

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́енне, ‑я, н.

Тое, што і клейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́іць, кле́ю, кле́іш, кле́іць; кле́ены; незак., што.

Рабіць што-н., змацоўваючы пры дапамозе клею.

К. паперу.

|| зак. скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены.

|| наз. кле́йка, -і, ДМ кле́йцы, ж. і кле́енне, -я, н.; прым. кле́ільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́ение кле́енне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клейка ж. кле́енне, -ння ср., кле́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стря́панье

1. гатава́нне, -ння ср.;

2. майстрава́нне, -ння ср., кле́енне, -ння ср.; фабрыкава́нне, -ння ср.; см. стря́пать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)