кларнеты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на кларнеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кларнеты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кларнеты́ст кларнеты́сты
Р. кларнеты́ста кларнеты́стаў
Д. кларнеты́сту кларнеты́стам
В. кларнеты́ста кларнеты́стаў
Т. кларнеты́стам кларнеты́стамі
М. кларнеты́сце кларнеты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кларнеты́ст м. кларнети́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кларнеты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на кларнеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кларнети́ст кларнеты́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)