кларне́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кларне́тны |
кларне́тная |
кларне́тнае |
кларне́тныя |
| Р. |
кларне́тнага |
кларне́тнай
кларне́тнае |
кларне́тнага |
кларне́тных |
| Д. |
кларне́тнаму |
кларне́тнай |
кларне́тнаму |
кларне́тным |
| В. |
кларне́тны (неадуш.)
кларне́тнага (адуш.) |
кларне́тную |
кларне́тнае |
кларне́тныя (неадуш.)
кларне́тных (адуш.) |
| Т. |
кларне́тным |
кларне́тнай
кларне́тнаю |
кларне́тным |
кларне́тнымі |
| М. |
кларне́тным |
кларне́тнай |
кларне́тным |
кларне́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кларне́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кларнета. Кларнетны гук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кларне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.
Драўляны духавы музычны інструмент у выглядзе трубкі з клапанамі і невялікім раструбам на другім канцы.
|| прым. кларне́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)