ке́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ке́тка ке́ткі
Р. ке́ткі ке́так
Д. ке́тцы ке́ткам
В. ке́тку ке́так
Т. ке́ткай
ке́ткаю		 ке́ткамі
М. ке́тцы ке́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ке́тка ж. ке́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́тка,

гл. кеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ты, ‑аў; адз. кет, ‑а, м.; кетка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. кеткі, ‑так; ж.

Народ, які жыве ў раёнах сярэдняга і ніжняга цячэння Енісея (Краснаярскі край РСФСР).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)