ке́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ке́ска |
ке́скі |
| Р. |
ке́скі |
ке́сак |
| Д. |
ке́сцы |
ке́скам |
| В. |
ке́ску |
ке́скі |
| Т. |
ке́скай
ке́скаю |
ке́скамі |
| М. |
ке́сцы |
ке́сках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ке́ска ’кашалёк’ (Нас., Др.-Падб., Яруш., Бяльк., Сцяшк., Гарэц.). Гл. кеса. Версія аб паходжанні слова з балт. неабгрунтаваная (Лаўчутэ, Балтизмы, 113). Да таго ж прыклады з літ. і лат. моў семантычна далёкія: лат. ķešķys ’драўляныя насілкі’, літ. kẽstės ’тс’ або ķēska ’анучы, рыззё’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ке́цка ’торбачка’ (Сцяшк. Сл.). Ад кеска, кеса (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)