ке́рхаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Хваравіта пакашліваць; перхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́рхаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ке́рхаю ке́рхаем
2-я ас. ке́рхаеш ке́рхаеце
3-я ас. ке́рхае ке́рхаюць
Прошлы час
м. ке́рхаў ке́рхалі
ж. ке́рхала
н. ке́рхала
Загадны лад
2-я ас. ке́рхай ке́рхайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ке́рхаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ке́рхаць несов., разг. (кашлять) пе́рхать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Хваравіта пакашліваць; перхаць ​2. Люта збіў батрак тады пана Зыгмунта, аж.. ніяк не мог дацягнуць рукой да абвіслых вусоў і ўсё керхаў, керхаў... Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́рхаць 1 ’хваравіта пакашліваць, перхаць’ (ТСБМ). Гукапераймальнае.

Ке́рхаць 2 ’пра малое дзіця, якое плача, голас падае, есці хоча’ (КЭС, лаг.). Магчыма, кантамінацыя кіркаць (гл.) і перхаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кашляць; керхаць, перхаць, бухаць (разм.) □ душыцца кашлем, заходзіцца кашлем

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)