керамі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
керамі́чны |
керамі́чная |
керамі́чнае |
керамі́чныя |
| Р. |
керамі́чнага |
керамі́чнай керамі́чнае |
керамі́чнага |
керамі́чных |
| Д. |
керамі́чнаму |
керамі́чнай |
керамі́чнаму |
керамі́чным |
| В. |
керамі́чны (неадуш.) керамі́чнага (адуш.) |
керамі́чную |
керамі́чнае |
керамі́чныя (неадуш.) керамі́чных (адуш.) |
| Т. |
керамі́чным |
керамі́чнай керамі́чнаю |
керамі́чным |
керамі́чнымі |
| М. |
керамі́чным |
керамі́чнай |
керамі́чным |
керамі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сіліка́тна-керамі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сіліка́тна-керамі́чны |
сіліка́тна-керамі́чная |
сіліка́тна-керамі́чнае |
сіліка́тна-керамі́чныя |
| Р. |
сіліка́тна-керамі́чнага |
сіліка́тна-керамі́чнай сіліка́тна-керамі́чнае |
сіліка́тна-керамі́чнага |
сіліка́тна-керамі́чных |
| Д. |
сіліка́тна-керамі́чнаму |
сіліка́тна-керамі́чнай |
сіліка́тна-керамі́чнаму |
сіліка́тна-керамі́чным |
| В. |
сіліка́тна-керамі́чны (неадуш.) сіліка́тна-керамі́чнага (адуш.) |
сіліка́тна-керамі́чную |
сіліка́тна-керамі́чнае |
сіліка́тна-керамі́чныя (неадуш.) сіліка́тна-керамі́чных (адуш.) |
| Т. |
сіліка́тна-керамі́чным |
сіліка́тна-керамі́чнай сіліка́тна-керамі́чнаю |
сіліка́тна-керамі́чным |
сіліка́тна-керамі́чнымі |
| М. |
сіліка́тна-керамі́чным |
сіліка́тна-керамі́чнай |
сіліка́тна-керамі́чным |
сіліка́тна-керамі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маста́цтва, ‑а, н.
1. Творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах. Творы мастацтва. □ [Антон Максімавіч:] — Наша мастацтва толькі тады будзе дзейсным, калі яно наблізіцца да жыцця. Рамановіч.
2. Галіна творчай мастацкай дзейнасці. Прыкладное мастацтва. Партрэтнае мастацтва. Дэкарацыйнае мастацтва. □ Керамічнае мастацтва дасягнула ў Марока яшчэ ў старадаўнія часы вельмі высокага ўзроўню. В. Вольскі.
3. Дасканалае ўменне, майстэрства ў якой‑н. справе, рабоце.
•••
Выяўленчае мастацтва — назва мастацтва, у творах якога вобраз увасоблены на плоскасці ці ў прасторы (жывапіс, скульптура, графіка).
Мастацтва для мастацтва — рэакцыйная эстэтычная тэорыя, якая адмаўляе грамадскае значэнне мастацтва.
Па ўсіх правілах мастацтва гл. правіла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)