кера́мік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кера́мік |
кера́мікі |
| Р. |
кера́міка |
кера́мікаў |
| Д. |
кера́міку |
кера́мікам |
| В. |
кера́міка |
кера́мікаў |
| Т. |
кера́мікам |
кера́мікамі |
| М. |
кера́міку |
кера́міках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кера́мік, ‑а, м.
Спецыяліст па кераміцы, ганчарнай справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кера́мик спец. кера́мік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)