ке́льнерка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ке́льнерка ке́льнеркі
Р. ке́льнеркі ке́льнерак
Д. ке́льнерцы ке́льнеркам
В. ке́льнерку ке́льнерак
Т. ке́льнеркай
ке́льнеркаю		 ке́льнеркамі
М. ке́льнерцы ке́льнерках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ке́льнерка ж. ке́льнерша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́льнерка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да кельнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́льнер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых краінах: афіцыянт, слуга ў атэлі.

|| ж. ке́льнерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ке́льнерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́льнерша ке́льнерка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)