ке́лар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ке́лар ке́лары
Р. ке́лара ке́лараў
Д. ке́лару ке́ларам
В. ке́лара ке́лараў
Т. ке́ларам ке́ларамі
М. ке́лару ке́ларах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ке́лар м., церк. ке́ларь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́лар, ‑а, м.

Манах, які ведае гаспадаркай манастыра; эканом.

[Ад лац. cellarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ларь церк. ке́лар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)