ке́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ке́б ке́бы
Р. ке́ба ке́баў
Д. ке́бу ке́бам
В. ке́б ке́бы
Т. ке́бам ке́бамі
М. ке́бе ке́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кеб м. кеб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кеб кеб, род. ке́ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кеб, ‑а, м.

Аднаконны экіпаж у Англіі.

[Англ. cab.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кеб ’каб’ (Арх. ГУ, Нар. словатв., Шатал.). Гл. каб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)