квіры́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. квіры́т квіры́ты
Р. квіры́та квіры́таў
Д. квіры́ту квіры́там
В. квіры́та квіры́таў
Т. квіры́там квіры́тамі
М. квіры́це квіры́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квіры́т м., ист. квири́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квири́т ист. квіры́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)