◎ Кві́ркаць ’пра першыя гукі дзіцяці пры нараджэнні’ (Нар. лекс.). Кантамінацыя квікаць (гл.) і буркаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Квірча́ць ’квакаць, квактаць, вішчаць, бурчаць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. квіркаць.