кво́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кво́тны кво́тная кво́тнае кво́тныя
Р. кво́тнага кво́тнай
кво́тнае		 кво́тнага кво́тных
Д. кво́тнаму кво́тнай кво́тнаму кво́тным
В. кво́тны (неадуш.)
кво́тнага (адуш.)		 кво́тную кво́тнае кво́тныя (неадуш.)
кво́тных (адуш.)
Т. кво́тным кво́тнай
кво́тнаю		 кво́тным кво́тнымі
М. кво́тным кво́тнай кво́тным кво́тных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кво́та, -ы, ДМ кво́це, мн. -ы, квот, ж. (спец.).

Доля, норма чаго-н. дапушчальнага ў сістэме падаткаў, вытворчасці, збыту, уезду ў краіну і пад.

Іміграцыйная к.

Падатковая к.

|| прым. кво́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)