кватара́нцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кватара́нцтва |
кватара́нцтвы |
| Р. |
кватара́нцтва |
кватара́нцтваў |
| Д. |
кватара́нцтву |
кватара́нцтвам |
| В. |
кватара́нцтва |
кватара́нцтвы |
| Т. |
кватара́нцтвам |
кватара́нцтвамі |
| М. |
кватара́нцтве |
кватара́нцтвах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кватара́нцтва, ‑а, н.
Пражыванне на становішчы кватаранта. Лемяшэвіч не мог толькі дараваць .. [Арэшкіну] кватаранцтваў Снегірыхі і неўзабаве пасля размовы з самой Аксінняй Хвядосаўнай пагутарыў на гэту тэму і з ім. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)