кварто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кварто́ўка кварто́ўкі
Р. кварто́ўкі кварто́вак
Д. кварто́ўцы кварто́ўкам
В. кварто́ўку кварто́ўкі
Т. кварто́ўкай
кварто́ўкаю		 кварто́ўкамі
М. кварто́ўцы кварто́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кварто́ўка ’мера сыпкіх рэчываў’ (Нас., Мат. Гом.), ’мера вадкасці’ (Бяльк., КЭС, лаг., Жд. 3). Гл. кватэрка 2 ’тс’. Відавочная кантамінацыя кватэрка і кварта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)