ква́рк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ква́рк ква́ркі
Р. ква́рка ква́ркаў
Д. ква́рку ква́ркам
В. ква́рк ква́ркі
Т. ква́ркам ква́ркамі
М. ква́рку ква́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кварк м., физ. кварк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кварк физ. кварк, род. ква́рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кварк, ‑а, м.

Тэарэтычна дапушчальная часцінка, з разнавіднасцей якой, як мяркуецца, складаюцца элементарныя часцінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)