ква́керка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ква́керка |
ква́керкі |
| Р. |
ква́керкі |
ква́керак |
| Д. |
ква́керцы |
ква́керкам |
| В. |
ква́керку |
ква́керак |
| Т. |
ква́керкай
ква́керкаю |
ква́керкамі |
| М. |
ква́керцы |
ква́керках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ква́керка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да квакер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ква́керша ква́керка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)