каўпако́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каўпако́вы |
каўпако́вая |
каўпако́вае |
каўпако́выя |
| Р. |
каўпако́вага |
каўпако́вай
каўпако́вае |
каўпако́вага |
каўпако́вых |
| Д. |
каўпако́ваму |
каўпако́вай |
каўпако́ваму |
каўпако́вым |
| В. |
каўпако́вы
каўпако́вага |
каўпако́вую |
каўпако́вае |
каўпако́выя
каўпако́вых |
| Т. |
каўпако́вым |
каўпако́вай
каўпако́ваю |
каўпако́вым |
каўпако́вымі |
| М. |
каўпако́вым |
каўпако́вай |
каўпако́вым |
каўпако́вых |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каўпа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Галаўны ўбор конусападобнай, авальнай або іншай формы.
К. повара.
2. Накрыўка такой формы над чым-н.
Шкляны к.
|| памянш. каўпачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
|| прым. каўпа́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і каўпако́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Каўпаковая печ (тэхнічная печ з награвальным і засцерагальным каўпаком).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)