каўка́зка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каўка́зка каўка́зкі
Р. каўка́зкі каўка́зак
Д. каўка́зцы каўка́зкам
В. каўка́зку каўка́зак
Т. каўка́зкай
каўка́зкаю		 каўка́зкамі
М. каўка́зцы каўка́зках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каўка́зка,

гл. каўказцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўка́зец, -зца, мн. -зцы, -зцаў, м.

Ураджэнец, жыхар Каўказа.

|| ж. каўка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.

|| прым. каўка́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавка́зка каўка́зка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каўка́зцы, ‑аў; адз. каўказец, ‑зца, м.; каўказка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. каўказкі, ‑зак; ж.

Ураджэнцы Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)