кашэ́чы гл. кошка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашэ́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кашэ́чы кашэ́чая кашэ́чае кашэ́чыя
Р. кашэ́чага кашэ́чай
кашэ́чае		 кашэ́чага кашэ́чых
Д. кашэ́чаму кашэ́чай кашэ́чаму кашэ́чым
В. кашэ́чы (неадуш.)
кашэ́чага (адуш.)		 кашэ́чую кашэ́чае кашэ́чыя (неадуш.)
кашэ́чых (адуш.)
Т. кашэ́чым кашэ́чай
кашэ́чаю		 кашэ́чым кашэ́чымі
М. кашэ́чым кашэ́чай кашэ́чым кашэ́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашэ́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кашэ́чы кашэ́чая кашэ́чае кашэ́чыя
Р. кашэ́чага кашэ́чай
кашэ́чае		 кашэ́чага кашэ́чых
Д. кашэ́чаму кашэ́чай кашэ́чаму кашэ́чым
В. кашэ́чы (неадуш.)
кашэ́чага (адуш.)		 кашэ́чую кашэ́чае кашэ́чыя (неадуш.)
кашэ́чых (адуш.)
Т. кашэ́чым кашэ́чай
кашэ́чаю		 кашэ́чым кашэ́чымі
М. кашэ́чым кашэ́чай кашэ́чым кашэ́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашэ́чы коша́чий;

◊ к. канцэ́рт — коша́чий конце́рт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашэ́чы і каша́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кошкі, належыць ёй. Кашачая лапа. // Уласцівы кошцы, такі, як у кошкі. [Білі] кашачай, асцярожнай хадой падбіраўся да цяпельца. Лынькоў. Роб убачыў, як у кашэчых вачах капітана заблішчалі халодныя ільдзінкі нянавісці. Гамолка.

2. Разм. Зроблены з футра кошкі. Кашачы каўнер.

3. у знач. наз. кашэ́чыя, ‑ых. Сямейства драпежных млекакормячых, да якога адносяцца кошка, тыгр, леў, рысь і інш.

•••

Кашэчы канцэрт гл. канцэрт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па-кашэ́чы

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
па-кашэ́чы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых; самка ката.

К. з кацянятамі.

К. мыецца — госці будуць (павер’е). К. мышцы не таварыш (прыказка). Збродлівай кошцы хвост уцінаюць (прыказка).

2. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых (леў, тыгр, барс і інш.).

3. мн. Жалезныя шыпы або іншыя прыстасаванні, якія мацуюцца да абутку для пад’ёму на слупы, мачты і пад.

4. Невялікі якар (спец.).

◊

На сэрцы (на душы) кошкі скрабуць — пра трывожны стан, чаканне чаго-н. непрыемнага.

Чорная кошка прабегла паміж кім — сапсаваліся адносіны, пасварыліся.

|| памянш.-ласк. ко́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кашэ́чы, -ая, -ае і каша́чы, -ая, -ае.

Кашэчыя (і кашачыя) лапы.

Кашэчыя (і кашачыя) звычкі.

Сямейства кашэчых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каша́чы,

гл. кашэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коша́чий кашэ́чы, каці́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́шкин

1. (предназначенный для кошки) ко́шчын;

2. (кошачий) кашэ́чы, каці́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)