кашмі́рцы, ‑аў; адз. кашмірац, ‑рца, м.; кашмірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. кашміркі, ‑рак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва штата Джаму і Кашмір у Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашмі́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кашмі́рка кашмі́ркі
Р. кашмі́ркі кашмі́рак
Д. кашмі́рцы кашмі́ркам
В. кашмі́рку кашмі́рак
Т. кашмі́ркай
кашмі́ркаю		 кашмі́ркамі
М. кашмі́рцы кашмі́рках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашмі́рац,

гл. кашмірцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашмі́рка,

гл. кашмірцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашмі́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кашмі́рац кашмі́рцы
Р. кашмі́рца кашмі́рцаў
Д. кашмі́рцу кашмі́рцам
В. кашмі́рца кашмі́рцаў
Т. кашмі́рцам кашмі́рцамі
М. кашмі́рцу кашмі́рцах

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)