качы́ныя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. качы́ныя
Р. качы́ных
Д. качы́ным
В. качы́ных
Т. качы́нымі
М. качы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

качы́ныя сущ., мн., зоол. ути́ные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качы́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. качы́ны качы́ная качы́нае качы́ныя
Р. качы́нага качы́най
качы́нае		 качы́нага качы́ных
Д. качы́наму качы́най качы́наму качы́ным
В. качы́ны (неадуш.)
качы́нага (адуш.)		 качы́ную качы́нае качы́ныя (неадуш.)
качы́ных (адуш.)
Т. качы́ным качы́най
качы́наю		 качы́ным качы́нымі
М. качы́ным качы́най качы́ным качы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ути́ные мн., сущ., зоол. качы́ныя, -ных.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качы́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да качкі, належыць ёй. Качыны пух. Качынае гняздо. Качыны вывадак. // Такі, як у качкі. Качыная хада.

2. у знач. наз. качы́ныя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога адносяцца качка, гусь, лебедзь і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаро́стак, ‑тка, м.

1. Чалавек, які не дасягнуў паўналецця; падлетак. Сталыя мужчыны прыносілі з дому сала, курыныя яйкі і гарэлку, падшывальцы і недаросткі, якіх не бралі старэйшыя ў свой гурт, рабавалі качыныя і гусіныя гнёзды. Асіпенка.

2. Чалавек, жывёла або расліна нізкага росту. Як паехаў [унук] худым ды бледным недаросткам, такім і [назад] з’явіўся. Ракітны. Дзе-нідзе сустракаюцца бярозкі і асіны, нізенькія, прыгнечаныя сасонкі-недаросткі. В. Вольскі.

3. перан. Той, хто не дасягнуў грамадскай, інтэлектуальнай сталасці. Літаратурныя недаросткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)