Ка́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ка́чына
Р. Ка́чына
Д. Ка́чыну
В. Ка́чына
Т. Ка́чынам
М. Ка́чыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

качы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. качы́на
Р. качы́ны
Д. качы́не
В. качы́ну
Т. качы́най
качы́наю
М. качы́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

качы́на, ‑ы, ж.

Мяса качкі як ежа. — Дарэчы, — сказаў князь суха, — я не супраць пакаштаваць качыны. Загадай, каб засмажылі ў іспанскай падліве. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)