качавы́, -ая, -ое.

Які не мае аселасці, звязаны з частай пераменай месца жыхарства; вандроўны; проціл. аселы.

Качавыя плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

качавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. качавы́ качава́я качаво́е качавы́я
Р. качаво́га качаво́й
качаво́е		 качаво́га качавы́х
Д. качаво́му качаво́й качаво́му качавы́м
В. качавы́ (неадуш.)
качаво́га (адуш.)		 качаву́ю качаво́е качавы́я (неадуш.)
качавы́х (адуш.)
Т. качавы́м качаво́й
качаво́ю		 качавы́м качавы́мі
М. качавы́м качаво́й качавы́м качавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

качавы́ кочево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які не мае аселасці; вандроўны. Качавыя плямёны.

2. Звязаны з частай пераменай месца жыхарства. Качавы лад жыцця адышоў у нябыт, калгасы будуюцца, як невялікія гарады. Скрыган.

3. Прызначаны для пражывання качэўнікаў; пераносны. Качавая юрта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Качава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Качава́
Р. Качавы́
Д. Качаве́
В. Качаву́
Т. Качаво́й
Качаво́ю
М. Качаве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

качэ́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які вядзе качавы лад жыцця; вандроўнік.

|| ж. качэ́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. качэ́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неасе́длы, ‑ая, ‑ае.

Качавы. Неаседлыя плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кочево́й

1. качавы́;

2. вандро́ўны; см. кочева́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўкачавы́, ‑ая, ‑ое.

Напалавіну качавы, пераходны ад качавога да аселага. Паўкачавое жыццё. Паўкачавы народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качэ́ўнікі, ‑аў; адз. качэўнік, ‑а, м.

Народ, племя, якія вядуць качавы спосаб жыцця; вандроўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)