Качава́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Качава́
Р. Качавы́
Д. Качаве́
В. Качаву́
Т. Качаво́й
Качаво́ю
М. Качаве́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Закля́ва ’завадзь’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна. Магчыма, ад закла з суф. ‑ʼава (параўн. качава ’месца, дзе качаўся конь’, Сцяцко, Афікс. наз., 34), але што выражае суфікс?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)