кацаве́йка, -і, ДМ -ве́йцы, мн. -і, -ве́ек, ж. (разм.).
Кароткая кофта на ваце, футры або на падкладцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кацаве́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кацаве́йка |
кацаве́йкі |
| Р. |
кацаве́йкі |
кацаве́ек |
| Д. |
кацаве́йцы |
кацаве́йкам |
| В. |
кацаве́йку |
кацаве́йкі |
| Т. |
кацаве́йкай
кацаве́йкаю |
кацаве́йкамі |
| М. |
кацаве́йцы |
кацаве́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кацаве́йка ж., прост. кацаве́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кацаве́йка кацаве́йка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кацаве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы; Р мн. ‑веек; ж.
Кароткая кофта на ваце, футры або на падкладцы; кабат з рукавамі. Футравая кацавейка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кацаве́йка ’кароткая кофта на ваце, футры або на падкладцы, кабат з рукавамі’ (ТСБМ, БРС). Параўн. рус. кацаве́йка ’кароткая куртка, кофта’, укр. кацаве́йка, кацаба́йка, куцба́йка. Паводле Фасмера, 2, 212–213, запазычанне праз польск. kucbaja, kuczbaja (і, магчыма, формы, узятыя з укр., kacabajka, kacawejka) з ням. мовы. Параўн. ням. Kutzboi ’грубае сукно’ (якое мае далейшыя сувязі ў ням. лексіцы). Гл. яшчэ падрабязна ў Слаўскага, 2, 11–12. Да гэтай групы слоў адносіцца і бел. кучбай ’тканіна з шэрсці’ (Нас.). Шанскі (2, К, 103) мяркуе, што ўкр. кацаве́йка (якое было формай-пасрэднікам і для некаторых форм іншых моў) узнікла з кацабайка пад уплывам дзеяслова веять, развеваться, з якім, быццам па народнай этымалогіі, было звязана.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)