каталі́к гл. католік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каталі́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каталі́к каталікі́
Р. каталіка́ каталіко́ў
Д. каталіку́ каталіка́м
В. каталіка́ каталіко́ў
Т. каталіко́м каталіка́мі
М. каталіку́ каталіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каталі́к, -ка́ м., см. католік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каталі́к,

гл. католік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

като́лік, -а, мн. -і, -аў, і каталі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто прыняў каталіцтва і прытрымліваецца ўсіх абрадаў каталіцкай царквы.

|| ж. каталі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

като́лік, ‑а і каталі́к, ‑а, м.

Той, хто прыняў каталіцтва і прытрымліваецца ўсіх абрадаў каталіцкай царквы. Католікаў у Марока мала, і касцёл з яго цудоўнай акустыкай амаль заўсёды пустуе. В. Вольскі.

[Ад грэч. katholikós — усеагульны, галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

като́лик рел. като́лік, -ка м., каталі́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)