катало́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. катало́нец катало́нцы
Р. катало́нца катало́нцаў
Д. катало́нцу катало́нцам
В. катало́нца катало́нцаў
Т. катало́нцам катало́нцамі
М. катало́нцу катало́нцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

катало́нец катало́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катало́нец,

гл. каталонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катало́нцы, ‑аў; адз. каталонец, ‑нца, м.; каталонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. каталонкі, ‑нак; ж.

Народ, які насяляе Каталонію — вобласць на паўночным ўсходзе Іспаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)