катако́мба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. катако́мба катако́мбы
Р. катако́мбы катако́мбаў
Д. катако́мбе катако́мбам
В. катако́мбу катако́мбы
Т. катако́мбай
катако́мбаю		 катако́мбамі
М. катако́мбе катако́мбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

катако́мба ист., перен. катако́мба, -бы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катако́мбы, -баў (ед. катако́мба ж.) ист., перен. катако́мбы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катако́мбы, ‑аў; адз. катакомба, ‑ы, ж.

У Старажытным Рыме і іншых гарадах Рымскай імперыі — падзямеллі ў выглядзе доўгіх і вузкіх калідораў, якія служылі для першых хрысціян сховішчам, месцам набажэнства і пахавання. // Падзямеллі, пячоры з вузкімі і доўгімі хадамі.

[Іт. catacomba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)