касты́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
касты́льны |
касты́льная |
касты́льнае |
касты́льныя |
| Р. |
касты́льнага |
касты́льнай
касты́льнае |
касты́льнага |
касты́льных |
| Д. |
касты́льнаму |
касты́льнай |
касты́льнаму |
касты́льным |
| В. |
касты́льны (неадуш.)
касты́льнага (адуш.) |
касты́льную |
касты́льнае |
касты́льныя (неадуш.)
касты́льных (адуш.) |
| Т. |
касты́льным |
касты́льнай
касты́льнаю |
касты́льным |
касты́льнымі |
| М. |
касты́льным |
касты́льнай |
касты́льным |
касты́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
касты́льны тех. косты́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
касты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (спец.).
1. Апора для чалавека без ног або з хворымі нагамі; мыліца.
2. Металічны шпень, які забіваецца ў шпалу для прымацавання да яе рэйкі.
|| прым. касты́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
косты́льный
1. мы́лічны;
2. техн. касты́льны;
косты́льный молото́к ж.-д. касты́льны малато́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)