Кастры́чніцкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Кастры́чніцкі
Р. Кастры́чніцкага
Д. Кастры́чніцкаму
В. Кастры́чніцкі
Т. Кастры́чніцкім
М. Кастры́чніцкім

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастры́чніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кастры́чніцкі кастры́чніцкая кастры́чніцкае кастры́чніцкія
Р. кастры́чніцкага кастры́чніцкай
кастры́чніцкае		 кастры́чніцкага кастры́чніцкіх
Д. кастры́чніцкаму кастры́чніцкай кастры́чніцкаму кастры́чніцкім
В. кастры́чніцкі (неадуш.)
кастры́чніцкага (адуш.)		 кастры́чніцкую кастры́чніцкае кастры́чніцкія (неадуш.)
кастры́чніцкіх (адуш.)
Т. кастры́чніцкім кастры́чніцкай
кастры́чніцкаю		 кастры́чніцкім кастры́чніцкімі
М. кастры́чніцкім кастры́чніцкай кастры́чніцкім кастры́чніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кастры́чніцкі октя́брьский;

Вялі́кая Кастры́чніцкая сацыялісты́чная рэвалю́цыя — ист. Вели́кая Октя́брьская социалисти́ческая револю́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастры́чніцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кастрычніка (у 1 знач.), уласцівы яму. Кастрычніцкія дажджы. □ Ужо вечарэла — кастрычніцкія дні кароткія. Новікаў.

2. Які мае адносіны да Кастрычніка. Кастрычніцкія святы. Кастрычніцкі парад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастры́чнік, -а, м.

1. Дзясяты месяц каляндарнага года.

2. (з вялікай літары). Рэвалюцыя 1917 года, а таксама яе гадавіна 7 лістапада (25 кастрычніка па старым стылі).

Свята Кастрычніка.

|| прым. кастры́чніцкі, -ая, -ае.

Кастрычніцкія святы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

октя́брьский​I кастры́чніцкі;

Вели́кая Октя́брьская социалисти́ческая револю́ция Вялі́кая Кастры́чніцкая сацыялісты́чная рэвалю́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Успомніць, прыгадаць. Хачу згадаць я светлы час, Што да жыцця паклікаў нас, Паход Кастрычніцкі згадаць, Аб людзях бедных расказаць. Куляшоў.

2. Угадаць, прадбачыць. Што пачнецца раней — наступленне ці блакада — вельмі цяжка згадаць. Брыль. Напэўна, праведаў вораг, Згадаў па тваёй хадзе, У які ты імкнешся горад, Якою дарогай ідзеш. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́л ​1, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва. [Коля] узяў гранаты, хутка ўставіў запалы і папоўз. Мележ.

2. ‑у. Гарачнасць, парыў. Ці росцім сад мы на пясках пустыні, Ці ў стэп асмужаны вядзём канал — Ніколі ў сэрцах маладых не стыне Свяшчэнны той кастрычніцкі запал. Гілевіч. Баявы настрой, што панаваў у пачатку сходу, хутка апаў, загаварылі пра дробязі, і то без запалу, абы не маўчаць. Хадкевіч.

запа́л ​2, ‑у, м.

Пашкоджанне раслін ад засухі, сухавею.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)