Каспа́р
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Каспа́р |
Каспа́ры |
| Р. |
Каспа́ра |
Каспа́раў |
| Д. |
Каспа́ру |
Каспа́рам |
| В. |
Каспа́ра |
Каспа́раў |
| Т. |
Каспа́рам |
Каспа́рамі |
| М. |
Каспа́ру |
Каспа́рах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
саджо́нік, ‑а, м.
Абл. Саджаны лес. Каспар развітаўся з.. [дактарамі], і каламажка неўзабаве схавалася за ліпавым саджонікам. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Заняць пад будынкі які‑н. участак зямлі. Гэта была прыгожая мясціна, якую Каспар забудаваў пасля вызвалення ад немцаў. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)