касні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. касні́чны касні́чная касні́чнае касні́чныя
Р. касні́чнага касні́чнай
касні́чнае		 касні́чнага касні́чных
Д. касні́чнаму касні́чнай касні́чнаму касні́чным
В. касні́чны
касні́чнага		 касні́чную касні́чнае касні́чныя
касні́чных
Т. касні́чным касні́чнай
касні́чнаю		 касні́чным касні́чнымі
М. касні́чным касні́чнай касні́чным касні́чных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

касні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Вузкая палоска тканіны; істужка, якую ўплятаюць у касу¹.

Завязаць каснікі бантам.

2. перан. Тое, што нагадвае сабой істужку, мае форму вузкай палоскі.

|| памянш. каснічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. касні́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)