каса́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каса́тар каса́тары
Р. каса́тара каса́тараў
Д. каса́тару каса́тарам
В. каса́тара каса́тараў
Т. каса́тарам каса́тарамі
М. каса́тару каса́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каса́тар м., юр. касса́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каса́тар, ‑а, м.

Асоба, якая падае скаргу ў другую судовую інстанцыю і патрабуе адмены рашэння або прыгавору ў касацыйным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касса́тор юр. каса́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)