Verbum

анлайнавы слоўнік

касава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

касава́нне ср.

1. зачёркивание, выма́рывание, мара́нье;

2. перен. упраздне́ние, отме́на ж.;

3. перен. расторже́ние;

1-3 см. касава́ць ^1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. касаваць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касава́ць, касу́ю, касу́еш, касу́е; касу́й; касава́ны; незак., што.

1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.

К. напісанае.

2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.

К. пастанову.

К. шлюб.

К. дамову.

3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).

|| зак. скасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 і 3 знач.).

|| наз. касава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мара́нье ср.

1. (действие) пэ́цканне, -ння ср., бру́джанне, -ння ср.;

2. пля́мленне, -ння ср., ганьбава́нне, -ння ср., няслаўле́нне, -ння ср.;

3. крэ́мзанне, -ння ср., ма́занне, -ння ср.;

4. крэ́сленне, -ння ср., касава́нне, -ння ср.; см. мара́ть;

5. (мазня) мазня́, -ні́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)