кар’еры́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кар’еры́зм
Р. кар’еры́зму
Д. кар’еры́зму
В. кар’еры́зм
Т. кар’еры́змам
М. кар’еры́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кар’еры́зм, -у, м.

Пагоня за кар’ерай (у 1 знач.), імкненне любымі спосабамі дасягнуць асабістага поспеху ў якой-н. сферы дзейнасці, не зважаючы на інтарэсы іншых.

Службовы к.

|| прым. кар’еры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кар’еры́зм, -му м. карьери́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кар’еры́зм, ‑у, м.

Імкненне зрабіць кар’еру, дасягнуць асабістага поспеху, дабрабыту, выкарыстоўваючы ў карыслівых мэтах грамадскую справу. Змагацца з кар’ерызмам. □ — Даўно хацеў выступіць супроць Гарунова, але, па праўдзе табе прызнацца, баяўся, што абвінавацяць у кар’ерызме. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карьери́зм кар’еры́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)