карэля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў.

|| прым. карэляцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карэля́цыя карэля́цыі
Р. карэля́цыі карэля́цый
Д. карэля́цыі карэля́цыям
В. карэля́цыю карэля́цыі
Т. карэля́цыяй
карэля́цыяю		 карэля́цыямі
М. карэля́цыі карэля́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карэля́цыя ж., лингв., филос. корреля́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэля́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў. Знаходзіцца ў карэляцыі.

[Лац. correlatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корреля́ция в разн. знач. карэля́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)