кары́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Чорны дробны сушаны вінаград без костачак.

|| прым. кары́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кары́нка кары́нкі
Р. кары́нкі кары́нак
Д. кары́нцы кары́нкам
В. кары́нку кары́нкі
Т. кары́нкай
кары́нкаю		 кары́нкамі
М. кары́нцы кары́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́нка ж. (сорт винограда) кори́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́нка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Чорны дробны вінаград без костачак.

[Ад геагр. назвы.]

кары́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да карына; невялікая карына. Антон нервова пальцамі адкалупаў нейкую карынку на зрубе калодзежа. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кори́нка (сорт винограда) кары́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)