каршуно́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каршуно́ў каршуно́ва каршуно́ва каршуно́вы
Р. каршуно́вага каршуно́вай
каршуно́вае		 каршуно́вага каршуно́вых
Д. каршуно́ваму каршуно́вай каршуно́ваму каршуно́вым
В. каршуно́ў (неадуш.)
каршуно́вага (адуш.)		 каршуно́ву каршуно́ва каршуно́вы (неадуш.)
каршуно́вых (адуш.)
Т. каршуно́вым каршуно́вай
каршуно́ваю		 каршуно́вым каршуно́вымі
М. каршуно́вым каршуно́вай каршуно́вым каршуно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каршуно́ў ко́ршунов, ко́ршуна;

~но́ва гняздо́ — гнездо́ ко́ршуна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каршуно́ў, ‑ова.

Які належыць каршуну. Каршунова гняздо. Каршуновы лапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каршу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каршу́н каршуны́
Р. каршуна́ каршуно́ў
Д. каршуну́ каршуна́м
В. каршуна́ каршуно́ў
Т. каршуно́м каршуна́мі
М. каршуне́ каршуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Каршуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каршуны́
Р. Каршуно́ў
Д. Каршуна́м
В. Каршуны́
Т. Каршуна́мі
М. Каршуна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)