каршуннё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каршуннё́
Р. каршуння́
Д. каршунню́
В. каршуннё́
Т. каршуннём
М. каршунні́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каршуннё, ‑я, н., зб.

Чарада каршукоў; каршуны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)