карчэ́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
карчэ́ю |
карчэ́ем |
| 2-я ас. |
карчэ́еш |
карчэ́еце |
| 3-я ас. |
карчэ́е |
карчэ́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
карчэ́ў |
карчэ́лі |
| ж. |
карчэ́ла |
| н. |
карчэ́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
карчэ́й |
карчэ́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
карчэ́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пнець ’гібець, карчэць’ (ТС). Паланізм. Параўн. польск. рпіес ’вісець, быць падвешаным, распятым’, якое з чэш. pneti, pniti ’быць распятым’ (Варш. сл., 4, 274; Махэк₂, 464), што да зыходнага *pęłi, *рьпе‑ ’прыбіць, прыкаваць’ (Банькоўскі, 3, 636), параўн. pacnkifb (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)