карчакава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карчакава́ты |
карчакава́тая |
карчакава́тае |
карчакава́тыя |
| Р. |
карчакава́тага |
карчакава́тай
карчакава́тае |
карчакава́тага |
карчакава́тых |
| Д. |
карчакава́таму |
карчакава́тай |
карчакава́таму |
карчакава́тым |
| В. |
карчакава́ты (неадуш.)
карчакава́тага (адуш.) |
карчакава́тую |
карчакава́тае |
карчакава́тыя (неадуш.)
карчакава́тых (адуш.) |
| Т. |
карчакава́тым |
карчакава́тай
карчакава́таю |
карчакава́тым |
карчакава́тымі |
| М. |
карчакава́тым |
карчакава́тай |
карчакава́тым |
карчакава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карчакава́ты, -ая, -ае.
1. 3 вялікай колькасцю карчоў; карчысты (разм.).
Карчакаватая дарога.
2. Пра чалавека, яго постаць: каржакаваты (разм.).
Тоўсты, к. дзядзька сядзеў на ганку.
|| наз. карчакава́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карчакава́ты прям., перен. кря́жистый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карчакава́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Разм. З вялікай колькасцю карчоў, карчакоў; карчысты. Каляіністай і карчакаватай дарогай .. ехалі дзве сялянскія фурманкі. Чорны.
2. Абл. Каржакаваты (пра чалавека, яго постаць). Па вуліцы бегае стараста Адам, тоўсты карчакаваты мужык. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
коря́жистый карчакава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кряжистый (о человеке) разг. камлюкава́ты, карчакава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)