карча́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж. (разм.).

Тое, што і карчага¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карча́жына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карча́жына карча́жыны
Р. карча́жыны карча́жын
Д. карча́жыне карча́жынам
В. карча́жыну карча́жыны
Т. карча́жынай
карча́жынаю		 карча́жынамі
М. карча́жыне карча́жынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карча́жына ж., разг. коря́га, коря́жина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карча́жына, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і карчага ​1. Больш нічога мы не злавілі і ўзяліся наладжваць начлег. Расклалі касцёр з сухіх карчажын і галля, абскрэблі шчупака ды пачалі варыць юшку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прастарча́ка ’корч, карчажына’ (Ян.). Гл. патырчака, старчакол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

коря́га ж. корч, род. карча́ м.; карча́га, -гі ж., карча́жына, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)