карцё́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карцё́жніца карцё́жніцы
Р. карцё́жніцы карцё́жніц
Д. карцё́жніцы карцё́жніцам
В. карцё́жніцу карцё́жніц
Т. карцё́жніцай
карцё́жніцаю		 карцё́жніцамі
М. карцё́жніцы карцё́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карцёжніца ж., разг. картёжница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карцёжніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да карцёжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карцёжнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Заўзяты гулец у карты.

|| ж. карцёжніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. карцёжніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

картёжница карцёжніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)