карцё́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. карцё́ж
Р. карцяжу́
Д. карцяжу́
В. карцё́ж
Т. карцяжо́м
М. карцяжы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карцёж, -цяжу́ м., разг. картёж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карцёж, ‑цяжу, м.

Разм. Азартная і зацяжная гульня ў карты. Завесці карцёж. Прыахвоціцца да карцяжу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карцёж ’азартная і зацяжная гульня ў карты’ (ТСБМ), да карта 1 (гл.) і картаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

картёж разг. карцёж, род. карцяжу́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)