карту́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карту́ш картушы́
Р. картуша́ картушо́ў
Д. картушу́ картуша́м
В. карту́ш картушы́
Т. картушо́м картуша́мі
М. картушы́ картуша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карту́ш, -ша́ м., спец. карту́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карту́ш спец. карту́ш, -ша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карту́ш, ‑а, м.

Скульптурнае або графічнае ўпрыгожанне ў выглядзе дэкаратыўна акаймаванага не да канца разгорнутага скрутка або шчыта з эмблемай, гербам, надпісам і пад.

[Фр. cartouche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)