картуно́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
картуно́вы |
картуно́вая |
картуно́вае |
картуно́выя |
| Р. |
картуно́вага |
картуно́вай
картуно́вае |
картуно́вага |
картуно́вых |
| Д. |
картуно́ваму |
картуно́вай |
картуно́ваму |
картуно́вым |
| В. |
картуно́вы (неадуш.)
картуно́вага (адуш.) |
картуно́вую |
картуно́вае |
картуно́выя (неадуш.)
картуно́вых (адуш.) |
| Т. |
картуно́вым |
картуно́вай
картуно́ваю |
картуно́вым |
картуно́вымі |
| М. |
картуно́вым |
картуно́вай |
картуно́вым |
картуно́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
картуно́вы уст. мануфакту́рный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
картуно́вы, ‑ая, ‑ае.
Уст. Зроблены, пашыты з картуны. [Гэля] здзела палітцо і іранічна адазвалася пра зношаную картуновую блузку. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Картуно́вы ’з картуну’ (Федар. VII). Гл. картуна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)